پیش بینی طول عمر به وسیله آزمایش خون - وبلاگ سارا

به گزارش وبلاگ سارا، توانایی پیش بینی طول عمر یک فرد به پزشکان یاری می نماید تا بهتر بتوانند طول و مراحل درمان بیماران را برنامه ریزی نمایند. یک مطالعه تازه با نگاه به نشانگرهای زیستی در خون به این نتیجه رسیده است که تخمین دقیق طول عمر و زمان مرگ یک انسان به زودی امکان پذیر است.

همانطور که به نظر می رسد، پزشکان می توانند زمان مرگ یک فرد را در سال آخر زندگی خود، با اندکی اختلاف پیش بینی نمایند. با این حال ، پیش بینی مرگ برای دوره های طولانی تر، مانند 5-10 سال، هنوز امکان پذیر نیست.

گروهی از دانشمندان به تازگی مقاله را منتشر نموده اند که در آن به آینده ای نزدیک در جهت جهت توسعه ابزار های دقیق و قابل اعتماد پیش بینی طول عمر امیدوار هستند.

آنها معتقدند روزی می رسد که با یک آزمایش خون بتوان پیش بینی کرد که احتمالاً کسی 5 یا 10 سال دیگر زنده خواهد بود یا خیر. نویسندگان شرح می دهند که این اطلاعات به پزشکان یاری می نماید تا تصمیم های درمانی مهمی را اتخاذ نمایند.

به عنوان مثال، دکتر ها با پیش بینی طول عمر یک بیمار بزرگسال می توانند تشخیص دهند که آیا آن فرد برای انجام عمل جراحی به مقدار کافی سالم است یا خیر. بعلاوه با این اطلاعات می توان به شناسایی افرادی پرداخت که بیشتر و سریع تر احتیاج به مداخله پزشکی دارند.

پیش بینی طول عمر

در حال حاضر، پزشکان با مشاهده فشار خون و کلسترول فرد می توانند اطلاعات محدودی از طول عمر احتمالی او بدست آورد. با این حال، در افراد مسن تر، چنین اطلاعاتی زیاد مفید نخواهد بود.

برعکس، برای افراد در سن 85 سال و بالاتر، فشار خون بالاتر و سطح کلسترول بالاتر با خطر مرگ و میر کمتری مرتبط است.

دانشمندان دانشگاه برونل لندن در انگلستان و مرکز پزشکی دانشگاه لیدن در هلند کوشش کردند تا هرگونه نشانگر های بیولوژیکی موجود در خون که بتواند اطلاعاتی از طول عمر را در خود داشته باشد را شناسایی نمایند.

مطالعه آنها بزرگترین در نوع خود است. در این مطالعه، داده های مربوط به 44168 نفر در سنین 18-109 سال جمع آوری شده است. در دوره پیگیری مطالعه، 5 هزار و 512 نفر از این افراد درگذشتند.

این تیم در ابتدا نشانه های متابولیکی مرتبط با مرگ و میر را شناسایی کرد. با استفاده از این اطلاعات، آنها یک سیستم امتیاز دهی را ایجاد کردند تا پیش بینی نمایند چه زمانی ممکن است یک نفر از جهان برود.

در مرحله بعد، محققان قابلیت اطمینان سیستم امتیاز دهی را با یک مدل مبتنی بر عوامل خطر استاندارد مقایسه کردند. برای انجام این کار، آنها داده های مربوط به 7603 نفر دیگر را مطالعه کردند که 1،213 نفر از آنها در طول پیگیری فوت کردند.

متابولیت های مرگ و میر

محققان پس از کم کردن فهرست طولانی متابولیت ها ، بر روی 14 نشانگر مستقل مربوط به مرگ و میر تمرکز کردند که در آن داشتن غلظت بالاتری از این 14 نشانگر، از جمله هیستیدین، لوسین و والین، با افزایش خطر مرگ همراه است.

برعکس، داشتن غلظت کمتر از بعضی نشانه ها، مانند گلوکز، لاکتات و فنیل آلانین نیز با افزایش خطر مرگ همراه است.

دانشمندان نشان دادند که ترکیبی از این نشانگرهای زیستی می تواند طول عمر در مردان و زنان را به یک مقدار پیش بینی کند. آنها بعلاوه یافته های خود را در چندین گروه سنی آزمایش کردند و نتیجه گرفتند که همه 14 نشانگر مستقل ارتباط مستقیمی با مرگ و میر در تمام اقشار دارند.

نشانگرهای زیستی که آنها شناسایی کردند در طیف گسترده ای از فرآیندهای بدن از جمله تعادل مایعات و التهاب، دخیل هستند. بعلاوه دانشمندان قبلاً در مطالعات قبلی بیشتر آنها را با خطر مرگ و میر مرتبط دانستهاند.

با این حال، این اولین بار بود که محققان قدرت پیش بینی خود را در یک مدل نشان دادند.

این مطالعه گام بعدی در طول جهتی است که می تواند منجر به یک آزمایش خون قابل استفاده گردد. نویسندگان مطالعه احساس امیدواری می نمایند و می گویند:

یک نمره مبتنی بر این 14 نشانگر، برای پیش بینی طول عمر بسیار دقیق تر از یک نمره مبتنی بر عوامل سنتی و متعارف مانند فشار خون و کلسترول است.

جهتی طولانی در پیش است

نویسندگان توجه خاصی به مطالعه خود دارند. به عنوان مثال، آنها تنها قادر به تجزیه و تحلیل صدها متابولیت در برابر هزاران متابولیت موجود در خون انسان بودند.

نویسندگان پیش بینی می نمایند که دخیل کردن متابولیت های بیشتر در تجزیه و تحلیل های آینده، منجر به شناسایی بسیاری از نشانگرهای مرتبط با مرگ و میر، و از این رو، پیش بینی دقیق تر طول عمر می گردد.

این امیدواری وجود دارد که در آینده ای نزدیک بتوانیم نشانگرهای زیستی قابل بیشتری را شناسایی کنیم، و با یاری به افراد در بهبود سبک زندگی یا به وسیله دارو، خطر مرگ را قبل از وخامت جدی کاهش دهیم.

دکتر فوتیوس درنوس - نویسنده مطالعه

اگرچه چنین آزمایشی برای استفاده عموم مردم مناسب نخواهد بود، اما در نهایت می تواند به همان روشی که آزمایش ژنتیک دارد، تحول پیدا کند و به حوزه عمومی منتقل گردد.

شاید در آینده این سؤال مطرح نباشد که چه مدت زندگی خواهم کرد؟ بلکه سوال این باشد که آیا می خواهم بدانم؟