خواننده هایی که بازیگری را به باد دادند! ، خدایا زودتر کنسرت ها رو برگردان ! - وبلاگ سارا

به گزارش وبلاگ سارا، خبرنگاران: سال ها پیش پرده های سینمای ما را خسرو شکیبایی ها و جمشید هاشم پورها فتح نموده بودند اما حالا امیر مقاره ها و فرزاد فرزین ها جولان می دهند.

سیروان خسروی ترانه سرا ، خواننده و آهنگساز مشهور موسیقی ایران است. سیروان خسروی در اولین تجربه بازیگری خود ایفاگر نقش اصلی سریال حرفه ای است. سیروان خسروی برادر زانیار خسروی است. سیروان خسروی از خواننده هایی است که بازیگری نیز می نماید. سیروان خسروی و امیر مقاره و فرزاد فرزین همه و همه از دسته خواننده هایی هستند که به بازیگری رو آوردند.

به گزارش وبلاگ سارا، هجوم خواننده ها به سریال های نمایش خانگی کیفیت بازیگری را به شکل جدی افت داده و حالا با یادآوری حتی همین یک دهه قبل شاید بهتر متوجه بشویم که آش تا چه اندازه شور شده، اینجا نگاهی به نام هایی انداخته ایم که قبای بازیگری به تنشان گشاد است.

دامون قنبرزاده در این باره نوشت:چه بود و چه شد! سال ها پیش پرده های سینمای ما را خسرو شکیبایی ها و جمشید هاشم پورها فتح نموده بودند اما حالا امیر مقاره ها و فرزاد فرزین ها در سریال ها جولان می دهند. قبل تر ها فقط صدای خواننده ها در تیتراژ می آمد اما حالا خودشان وارد شده اند، جولان می دهند، تکلیف روشن می نمایند و پول به جیب می زنند. البته که بازیگری و کارگردانی و خوانندگی، جراحی قلب نیستند که کسی نتواند سمت شان برود. اصولاً این چیزها ذوق و سلیقه ای ست. هر کسی می تواند دمی به خمره هنر بزند. اصلاً مجذوب نمایندهیت هنر این است که هر کسی می تواند دستی در آن ببرد.

اما واقعاً از کجا به کجا رسیدیم؟ از آن شمایل پخته خسرو شکیبایی رسیده ایم به رضا یزدانی؟! از آن هیبت و وجنات جمشید هاشم پور رسیده ایم به امیر مقاره؟! چه چیزهایی را با هم تاخت زده ایم؟ پیکر هنر ما درب وداغان است. هر کسی از راه رسیده، زخمی بر آن زده و سعی نموده کلاهی برای خودش بدوزد. هر کسی تکه ای از آن را کنده و با خودش برده و حالا فقط پوستی بر استخوان ها به جای مانده است. با این شمایل زار و خسته دیگر نمی شود حضور بی دروپیکر خواننده ها را تحمل کرد، قوز بالا قوز است.

شوخی کاربران فضای مجازی با خونانندگانی که بازیگر شدند

کاربران فضای مجازی نیز از حضور خوانندگان در سریال ها به عنوان بازیگر انتقاد کردند.

در سه سریال در حال پخش، چهار خواننده ایفای نقش نموده اند

آنالیز این موضوع چیز پیچیده ای نیست. طبعاً پای عایدی و دست های پشت پرده و مافیابازی و دلالی و غیره در میان است. روشن است. بدبختانه با همین روشنایی ست که در نهایت به تاریکی عمیقی می رسیم. در واقع تنها آن خواننده ها مقصر نیستند، سیستم پیچیده ای آن پشت ها وجود دارد؛ سیستمی باورنکردنی که بدون توجه به خیل علاقه مندان و درس خوانده هایی که مشتاق بازی حتی در یک پلان هستند، با روی کار آوردن به اصطلاح آدم معروف ها، پول های بزرگ جا به جا می نماید.

به این ترتیب مقاره ها و فرزین ها و بانی ها بازیگر، سپس ذائقه ها عوض و در نهایت تصاویر مخدوش می شوند. به این شکل نه زیبایی شناسی باقی می ماند، نه ذوق و سلیقه و نه آدم حرفه ای.

از کجا به کجا رسیدیم؟ از مهدی فتحی ها و بهروز وثوقی ها به زانیار و سیروان خسروی ها. دقت نموده اید؟ انگار حتی نام ها هم دیگر آن وزن گذشته را ندارند .

رامین مارلی درباره بازی امیر مقاره در سریال جزیره نوشت:

نقش مقاره وام دار فضایی است که او با طرفدارانش دارد؛ پسری همه چیز تمام و مجذوب نماینده که مخاطب باید او را این گونه بپذیرد. اگرچه همیشه مطرح شده که محمدرضا گلزار در بازی این گونه نقش ها زیاده روی داشته و حتی این فرایند ماهیت بازیگری او را زیر سوال برده است اما با اختلاف همچنان گزینه شش دانگی برای اجرای این نقش هاست؛ بازی مقاره حتی نمی تواند به مرز بازی گلزار نزدیک شود.

سکانس گفت وگوی شخصیت ارشد با بازی مقاره را با خواهرش ماهک بیاد آورید. نگاه ها، اکت ها و دیالوگ گویی روان نیستند و نمی توانند ما را به دنیای شخصیت نزدیک نمایند. در بیشتر سکانس ها بیش از اندازه تصنعی است و بیشتر به یک دلبری خارج از پلات داستان شباهت دارد، مشابه این سکانس ها به نوعی در آتش بس با بازی گلزار با کیفیت بهتری وجود دارد.

رسول خردمندی درباره بازی برادران خسروی در سریال حرفه ای نوشت:

لحاظ بازیگری اما حرفه ای، بهتر از بخش داستانی عمل می نماید. سیروان خسروی که ظاهرا شخصیت اصلی ماجراست به خوبی حال و شخصیتِ یک کارچاق کن را به بیننده منتقل می نماید. بخشی از این انتقال حس به کارگردانی برمی شود؛ چراکه یکی از مولفه هایی که روی پرستیژِ یک کارچاق کن تاثیر مثبت دارد، سکوتِ بازیگر، نوع نگاه و تن سردی صدایش باید باشد.

کارگردان سریال حرفه ای که مصطفی تقی زاده نام دارد، به درستی از سیروان بازی می گیرد اما نکته عجیب اینجاست که بازی خوبی را از زانیار خسروی شاهد نیستیم. شاید یک علت مهم به شخصیت پردازی ضعیفِ شخصیتِ داخل سریالش ربط داشته باشد. سایر شخصیت ها نیز دست کمی از کاراکترِ زانیار در سریال ندارند و روابط میان شخصیت ها نیز در ابتدایی ترین شکل ممکن واقع شده است.