تروماهای بین نسلی: شناخت و راه های مقابله - وبلاگ سارا

به گزارش وبلاگ سارا، تروماهای بین نسلی به پدیده ای اشاره دارد که در آن تروماهای تجربه شده از طریق یک نسل به نسل های بعدی منتقل می گردد. این نوع تروما می تواند در گروه های فرهنگی، نژادی یا قومی خاص ظاهر گردد و منجر به واکنش های احساسی یا رفتاری گردد. برای افرادی که در خانواده هایی با سابقه تروماهای شدید رشد کرده اند، این تجربیات می تواند به شکل های مختلفی مانند افسردگی، اضطراب و مسائل جسمی و روانی بروز کند.

تروماهای بین نسلی در خانواده ها: از تجربیات جنگ تا نسل های بعدی

کتاب مرغ مگس خوار: پیام هایی از اجدادم (2024) نوشته دانا راب (Dana Raab) به بررسی تاثیرات تروماهای بین نسلی در یک خانواده خاص می پردازد. دانا راب نویسنده ای با سابقه در حوزه های روان شناسی و مطالعات مربوط به تروما است و تا کنون چندین کتاب و مقاله در این زمینه منتشر کرده است. او با بهره گیری از تجربیات شخصی خود و همچنین تحقیقاتی که در این زمینه انجام داده، به عمق مسائلی که ناشی از تروماهای بین نسلی هستند، پرداخته است.

در این کتاب، دانا راب به تجربیات شخصی خود از تاثیرات تروماهای گذشتگانش می پردازد. او داستان هایی از مادربزرگ و پدر خود را روایت می کند که هر دو از جنگ های جهانی اول و دوم جان سالم به در برده اند، اما تروماهای آن ها به نسل بعد منتقل شده است.

دانا راب با بهره گیری از قلم روان و تحقیقاتی که در زمینه تروماهای بین نسلی انجام داده، به این نکته اشاره می کند که مادربزرگش که در 11 سالگی در جنگ جهانی اول یتیم شد، تمام عمر با درد و رنج آن واقعه زندگی کرد و در نهایت در دهه 60 زندگی اش به زندگی خود خاتمه داد. این تروما به دخترش، یعنی مادر نویسنده، نیز منتقل شد و او را درگیر افسردگی دائمی کرد. راب همچنین از تجربه های خود در روبروه با این تروماهای ناآگاهانه و تاثیر آن ها بر زندگی اش می گوید.

در این کتاب، نویسنده به تحقیقاتی که از طریق ریچل یهودا (Rachel Yehuda)، عصب شناس و متخصص تروما، در سال 2001 اجرا شده، اشاره می کند. در این مطالعه، یهودا دریافت که بچه ها بازماندگان هولوکاست سطح بالاتری از تروماهای دوران کودکی را گزارش می دهند. یهودا بر این باور است که این امر به دلیل وجود علائم اختلال استرس پس از سانحه (PTSD) در بچه ها بازماندگان هولوکاست است. همچنین، این مطالعه نشان داد که بازماندگان هولوکاست ممکن است چالش های مربوط به PTSD بچه ها خود را به دلیل مقایسه با رنج های خودشان، کمتر از آنچه هست در نظر بگیرند.

نقش اپی ژنتیک در تروماهای بین نسلی

مطالعات تازه در زمینه اپی ژنتیک (Epigenetics) نشان داده اند که رفتار و محیط می توانند بر عملکرد ژن ها تأثیر بگذارند و این که بین تروماهای والدین قبل از تولد و تغییرات اپی ژنتیکی که هم در والدین و هم در بچه ها وجود دارد، ارتباطی برقرار است. این تحقیقات نشان می دهد که اثرات تروماها می توانند از طریق تغییراتی در ژن ها به نسل های بعدی منتقل شوند.

استفانی فو (Stephanie Foo)، نویسنده و تهیه کننده سابق برنامه This American Life، در کتاب خاطرات خود با عنوان آنچه استخوان های من می دانند (2022) به بررسی تجربه های شخصی خود از تروما پرداخته است. او در این کتاب بیان می کند که چگونه پس از سال ها سوءاستفاده از سوی والدین، دچار حملات پانیک شده و بعدها با تشخیص اختلال استرس پس از سانحه پیچیده (Complex PTSD) روبرو شده است. فو در این کتاب به تحقیقاتی که بر روی مهاجران انجام داده نیز اشاره می کند و نشان می دهد که چگونه تروما می تواند از نسلی به نسل دیگر منتقل شود. او تأکید می کند که نمی توان از تروما به کلی عبور کرد، اما می توان با آن به شکلی مثبت زندگی کرد.

مقابله با تروماهای بین نسلی

مطالعات نشان داده اند که تا 75 درصد از بچه ها تا سن 9 سالگی نوعی از رویدادهای استرس زا را تجربه می کنند. این تجربیات می توانند به نتایج منفی بلندمدت منجر شوند. گروه های حمایتی می توانند به والدین و بچه ها در این شرایط کمک کنند و مهارت ها و ابزارهایی برای مقابله ارائه دهند. یکی از عناصر کلیدی این است که والدین به کودک توجه کنند، به او گوش دهند و احساسات او را معتبر بدانند.

فوور (Foor) در سال 2017 پیشنهاد می کند که باید به بچه ها آموزش داده شود که احساسات جسمی خود را شناسایی و نام گذاری کنند، همان طور که به آن ها تاریخ یا زبان انگلیسی یاد می دهیم. برای مثال، وقتی قفسه سینه آن ها سفت می شود، احتمالاً به این معناست که مضطرب هستند.

راه های موثر برای مقابله با تروماهای بین نسلی

مقابله با تروماهای بین نسلی نیازمند رویکردی چندجانبه است. هر فرد و خانواده نیاز به استراتژی های خاص خود دارند تا بتوانند با این نوع تروماها مقابله کنند و از تاثیرات منفی آن ها بر زندگی خود و نسل های بعدی جلوگیری کنند. در ادامه به برخی از استراتژی های مفید برای مقابله با تروماهای بین نسلی اشاره می شود:

1. تحقیق درباره تاریخچه خانوادگی

شناخت تاریخچه خانوادگی و تجربیات تروماهای گذشتگان می تواند به فرد کمک کند تا ریشه های احساسات و واکنش های خود را درک کند. این شناخت می تواند اولین گام در راه مقابله با تروماهای بین نسلی باشد.

2. مراقبت از خود

ایجاد عادات سالم در زندگی روزمره مانند تغذیه مناسب، ورزش منظم و خواب کافی می تواند به کاهش استرس و بهبود سلامت روانی کمک کند. این عادات به فرد امکان می دهند که بهتر با اثرات تروما مقابله کند.

3. مدیریت استرس و خشم

تکنیک های مدیریت استرس، مانند تمرینات تنفس عمیق، یوگا یا مدیتیشن، می توانند به کاهش خشم و استرس ناشی از تروماهای بین نسلی کمک کنند. این تمرینات به فرد کمک می کنند تا با آرامش بیشتری به مسائل زندگی بپردازد.

4. نوشتن احساسات

نوشتن احساسات و تجربیات در یک دفترچه می تواند به فرد کمک کند تا احساسات خود را بهتر درک و مدیریت کند. این روش یک راه چاره ساده و موثر برای پردازش تروماها است.

5. پیگیری تمرینات مدیتیشن

مدیتیشن به فرد کمک می کند تا فکر خود را آرام کرده و به تعادل روانی برسد. تمرینات مدیتیشن منظم می توانند به فرد کمک کنند تا با تمرکز بر لحظه حال، اثرات منفی تروماهای گذشته را کاهش دهد.

6. اتصال به اعتقادات خانوادگی و فرهنگی

ارتباط با باورها و ارزش های خانوادگی و فرهنگی می تواند به فرد در مقابله با غم و اندوه کمک کند. این ارتباط به فرد کمک می کند تا در لحظات سخت از حمایت معنوی و احساسی بهره مند شود.

7. استفاده از کمک های حرفه ای

مشاوره و درمان با کمک یک درمانگر متخصص می تواند به فرد کمک کند تا بهتر با اثرات تروماهای بین نسلی کنار بیاید. درمانگر می تواند به فرد کمک کند تا از طریق روش های مختلف درمانی مانند درمان شناختی-رفتاری، به بهبود شرایط روانی خود بپردازد.

8. ساختن یک شبکه حمایتی

داشتن یک شبکه از دوستان و خانواده که بتوانند در مواقع نیاز از فرد حمایت کنند، می تواند به کاهش اثرات تروماهای بین نسلی کمک کند. این شبکه حمایتی به فرد احساس امنیت و حمایت می دهد.

9. دلسوزی به خود و دیگران

پذیرش این واقعیت که تروماهای بین نسلی می توانند تأثیرات عمیقی بر فرد داشته باشند و دلسوزی به خود در روبروه با این تأثیرات، می تواند به بهبود شرایط روانی فرد کمک کند. همچنین دلسوزی به دیگران و درک شرایط آن ها می تواند روابط اجتماعی فرد را تقویت کند.

منبع