آموزش سرباز از نوع آمریکایی؛ یک شبانه روز با تفنگداران ویژه دریایی در پادگان آموزشی؛ قسمت دوم - وبلاگ سارا

به گزارش وبلاگ سارا، خدمت سربازی و حضور در پادگان آموزشی یکی از تجربیاتی است که هیچ پسری فراموش نمی کند. زندگی به نام یک سرباز سختی های خاص خود را دارد زیرا دیگر از آسایش خانه خبری نخواهد بود.

به گزارش وبلاگ سارا به نقل از روزیاتو، اگرچه بسیاری از پسران تجربه سرباز بودن و شرکت در دوره های آموزشی در پادگان ها را دارند اما سبک و سختی این دوره در ارتش هر کشوری فرق دارد. در این مطلب می خواهیم شما را با دوره آموزشی اولیه سربازان داوطلب تفنگداران ویژه دریایی ایالات متحده آشنا کنیم، دوره ای که در میان نیروهای نظامی این کشور از لحاظ فیزیکی و روانی سخت تر و چالش برانگیزتر انگاشته می شود. این دوره عمومی و ابتدایی برای هر سرباز 70 روز آموزشی در طول کمی بیشتر از 12 هفته را شامل می شود.

در این دوره آموزشی باید هر سرباز با دویدن به طول 3 مایل، رژه ها و پیاده روی های طولانی (تا بیش از 10 مایل)، انجام حرکات ورزشی سخت و آموزش های نظامی خود را از لحاظ جسمی و ذهنی آماده کند. در کل دو پادگان آموزشی برای این نیروها وجود دارد که یکی در پاریس آیلند، کارولینای جنوبی و دیگری در سن دیگو، کالیفرنیا است. در ادامه این مطلب می خواهیم شما را با یک شبانه روز از زندگی یک سرباز تفنگدار ویژه نیروی دریایی در طول دوره آموزش اولیه آشنا کنیم.

ساعت 6:00 صبح

اکنون زمان کلاس درس فرا رسیده است که بسیاری از سربازان به چشم فرصتی برای استراحت و آرامش به آن نگاه می کنند. فکر می کنید وارد کلاس شده، زیر سیستم تهویه مطبوع روی صندل نشسته و موضوعاتی را یاد خواهید گرفت که بعدها در مورد آن ها از شما امتحان گرفته خواهد شد. شاید به تاریخ علاقه داشته باشید و کلاس مذکور کلاس تاریخ باشد اما اینجا خبری از لذت نیست. به حالت رژه و منظم به سمت کلاس درس رفته و به سرعت وارد می شوید، کنار میزها به صف شده و منتظر می مانید. تا زمانی که به شما اجازه داده نشده نمی توانید بنشینید. تفنگ های شما روی تخت هایی در پشت کلاس روی هم قرار خواهند گرفت، کوله پشتی و دیگر وسایلتان را برداشته و و با انگشت شستتان آن ها را گرفته و دستتان را به سمت جلو دراز می کنید. تا زمانی که مربی آموزشی دستور نداده اجازه نشستن نخواهید داشت.

اگر با سرعت کافی کوله پشتی تان را زیر صندلی نگذاشت و کتابتان را روی میز قرار ندهید، بار دیگر باید آن ها را برداشته و به موازات میز دست هایتان را دراز کنید و در تمام این مدت بر سر شما فریاد زده خواهد شد. وقتی به شما گفته شد نشسته و کتابتان را باز می کنید. معلم شما یک مربی آموزشی دیگر است که بر سر شما فریاد نمی زند مگر این که سرتان را تکان داده و برگردانید. در صورتی که مرتکب خطایی شود نام شما ثبت خواهد شد. پس از حدود یک ساعت زمان استراحتی کوتاه می رسد اما کسانی که مرتکب بی نظمی در طول کلاس شده اند به گودال شنی فراخوانده می شوند و بقیه فرصتی می یابند که به آب خوری رفته و قمقمه خود را پر کنند. هر جا که بروید بر سر شما فریاد زده خواهد شد. هنگام پر کردن قمقمه، دستشویی رفتن و شستن دست ها برای انجام سریع تر کار بر سرتان فریاد زده می شود تا هر چه زودتر به سر کلاس برگشت. در بازگشت به کلاس بار دیگر کوله پشتی تان را برداشته و همان حالت ایستادن با دست های دراز شده را تکرار خواهید کرد. به محض بازگشت همه سربازان که برخی از آن ها از سر تا پا شنی هستند، کلاس دوباره شروع می شود.

ساعت 9:00 صبح

کلاس تمام شده و یک ساعت تا وعده ناهار به جای مانده است و بار دیگر وقت رژه رفتن و تمرینات بدنی است. در این ساعت آفتاب تیز شده و از بالا بر شما سنگینی می کند و بر سختی اوضاع می افزاید زیرا عرق کردن باعث می شود که شن به بدن شما بچسبد.

ساعت 10:00 صبح

اکنون وقت وعده ناهار است. اکنون پشه ها و مگس ها بیدار شده و بیرون از سالن غذاخوری منتظر ماندن بسیار سخت شده است. جرأت نخواهید داشت حشره ای که روی صورتتان رژه می رود را با دست بپرانید زیرا این کار باعث می شود که به گودال شنی فرستاده شوید. باید همانجا به حالت خبردار ایستاده و اطلاعات نظامی خود را فریاد بزنید در حالی که عرق از سر و رویتان سرازیر شده و وارد چشم هایتان می شود و البته ماجرای حشرات. در نهایت وارد سالن می شوید و هر اندازه غذایی که بتوانید در یک دقیقه بخورید را برداشته و پس از اتمام آن به بیرون از سالن باز می گشت.

ساعت 11:00 صبح

اکنون نوبت آموزش هنرهای رزمی تفنگداران ویژه دریایی است. به یک محوطه که به وسعت یک زمین فوتبال و پر از لاستیک های خرد شده است می روید و یک محافظ دندان را در دهانتان قرار می دهید. اکنون می خواهید نوعی از کاراته که مخصوص تفنگداران ویژه دریایی است را آموزش ببینید. به صورت دو نفره شروع به انجام حرکات مشت زدن، لگد زدن، خفه کردن، فرار از خفه شدن، کوبیدن حریف به زمین و تلاش برای حرف زدن و تلفظ صحیح در حالی که محافظ را درون دهان خود دارید خواهید کرد. اگر مربیان آموزشی حس کنند که به میزان کافی خوب نیستید شما را مجبور به تکرار آن می کنند تا زمانی که کارتان را درست انجام دهید.

ساعت 13:00 ظهر

زمان رفتن به مکان استراحت فرا رسیده است اما قبل از آن در زمین رژه توقف کرده و کمی تمرینات بدنی انجام خواهید داد.

ساعت 15:00 بعدازظهر

به خوابگاه باز می گشت. با اولین بررسی شرایط خوابگاه، مربی به شما شرایط درست خوابگاه را یادآور خواهد شد. همه چیز باید متناسب و منظم باشد. هر سرباز یک قفسه برای قرار دادن پوتین، یک کیسه وسایل مانند کوله پشتی و یک تخت دارد که هر کدام باید به درستی تعیین و شماره گذاری شده و کاملاً مرتب باشند. اگر سربازی قفسه پوتین هایش را در جای نامناسبی قرار داده باشد، تمامی برچسب ها از روی آن کنده شده و باید شماره گذاری از نو شروع شود.

ساعت 17:00 بعدازظهر

نوبت عصرانه یا شام با همان ترتیب قبلی فرا می رسد.

ساعت 18:00 عصر

به خوابگاه باز می گشت و زمان دوش گرفتن تمامی سربازان فرا رسیده است.

ساعت 18:05 عصر

هر سرباز تنها 5 دقیقه برای دوش گرفتن وقت دارد و باید خیلی زود بیرون بیاید.

ساعت 18:06 عصر

اکنون زمان تمیز کردن تفنگ فرا رسیده است. هر سرباز قطعات تفنگ را یک به یک و خیلی با دقت تمیز کرده و همه هم باید یک قطعه واحد را تمیز کنند تا این که تمامی قطعات به پایان می رسند. اگر سربازی بیش از حد خم شود یا قوز کند، تنبیه خواهد شد.

ساعت 19:00 غروب

یک ساعت زمان آزاد قبل از خواب خواهید داشت. این زمانی است که نامه هایی که برایتان فرستاده شده به شما داده می شود، می توانید برای امتحان های پیش رو مطالعه کنید، تمریناتی که در اجرای آن ها مشکل دارید را انجام دهید. شاید هم کسی متوجه ورود یک مربی به داخل خوابگاه نشود که در این صورت باید وقت آزادتان را به حالت خبردار ایستاده و منتظر بخشیده شدن باشید.

ساعت 20:00 شب

اکنون وقت خواب فرا رسیده است. هر سرباز در حالت خبردار دراز کشیده تا اینکه اجازه راحت بودن به او داده شود. رفته رفته به خوابیدن در حالت خبردار عادت خواهید کرد. یک روز گذشت و حدود 70 روز دیگر باید این روز را تکرار کنید.