پرش 180 میلیون ساله! - وبلاگ سارا

به گزارش وبلاگ سارا، دانشمندان بریتانیایی در جریان حفاری یک سایت فسیلی در مرکز این کشور، فسیل منحصر بفردی از گونه ای ماهی متعلق به بیش از 180 میلیون سال پیش را یافتند که نه تنها به شکل عجیبی سالم به جای مانده بلکه به شکلی فسیل شده که گویی در حال پریدن از دل سنگ به بیرون است.

به گزارش وبلاگ سارا، در حومه گلوسسترشایر در کوتس ولدز انگلستان و در زیر خاکی که در حال حاضر زیر سم گاو های در حال چرا لگد کوب شده است، دیرینه شناسان سایتی از بقایای فسیل شده ماهی، خزندگان دریایی غول پیکر، ماهی های مرکب، حشرات و دیگر حیوانات باستانی را کشف کردند که قدمت آنها به قسمت اول دوره ژوراسیک (201.3 میلیون تا 145 میلیون سال پیش) بازمی شود.

از میان 180 فسیلی که در این محوطه کشف شد، فسیل ماهی مورد نظر بیش از همه دانشمندان را شگفت زده نموده است. این ماهی متعلق به Pachycormus است که یک جنس منقرض شده از گونه ماهیان پرتو بود. این فسیل که محققان آن را در یک گره سنگ آهکی سخت شده یافتند، به قدری خوب حفظ شده که بافت های نرم از جمله فلس و چشم موجود به خوبی قابل مشاهده است. با این همه، ماهیت سه بعدی حالت سر و بدن نمونه به گونه ای بود که محققان نتوانستند آن را با هیچ یافته دیگری مقایسه نمایند.

نویل هالینگ ورث، زمین شناس میدانی از دانشگاه بیرمنگام که به همراه همسرش سالی، این مکان را کشف کرد می گوید: در فسیل های عادی به طور معمول چشم ها با بدن صاف می شوند، اما در این فسیل منحصر بفرد کاسه چشم ماهی به خوبی حفظ شده است. سالی هولینگ ورث نیز اضافه نمود: من قبلاً چنین چیزی را ندیده بودم. فلس ها، پوست، ستون فقرات و حتی کره چشم ماهی به خوبی قابل مشاهده است. این چشم انداز هالینگ ورث را چنان شگفت زده کرد که با ThinkSee3D، شرکتی که مدل های سه بعدی دیجیتالی از فسیل ها را ایجاد می نماید، تماس گرفت تا تصویر سه بعدی تعاملی از ماهی ایجاد نمایند. به باور او چنین مدلی می تواند به محققان یاری کند تا این موجود را به شکل دقیق تری مطالعه نمایند.

سالی هالینگ ورث در مصاحبه با لایو ساینس اضافه نمود: زمانی، این منطقه از بریتانیا به طور کامل به وسیله دریای کم عمق و گرمسیری پوشانده شده بود و رسوبات موجود در آنجا احتمالاً به حفظ فسیل ها یاری نموده است. دین لومکس، متخصص فسیل های خزندگان دریایی و دانشمند مدعو از دانشگاه منچستر در این کاوش، نیز گفت: وقتی ماهی ها مردند، به کف دریا فرو رفتند. در چنین شرایطی به طور معمول، مواد معدنی بستر دریا به طور مداوم جایگزین ساختار اصلی استخوان ها و دندان ها در فسیل ها می شوند. در این مورد، اما سایت نشان می دهد که مواد معدنی بسیار کمی داشته است، بنابراین این جانداران باید به سرعت به وسیله رسوبات مدفون شده باشند. به این معنا که محض رسیدن اجساد به بستر، رسوبات روی آن ها را پوشانده و بلافاصله مخفی نموده است.

علاوه بر ماهی و سایر حیوانات دریایی دوره اولیه ژوراسیک، دانشمندان تعدادی از نمونه های متنوع مربوط به عصر تورسین (مرحله ای از ژوراسیک که بین 183 میلیون تا 174 میلیون سال پیش اتفاق افتاده است)، شامل بلمنیت ها (سفالوپود های ماهی مرکب منقرض شده)، آمونیت ها (سفالوپود های پوسته دار منقرض شده)، دوکفه ای و حلزون ها را نیز در این محوطه یافتند.

منبع: sciencealert

ترجمه: مصطفی جرفی-وبلاگ سارا